Grzegorz Schetyna poza Sejmem. Posłem zostanie za to Michał Kołodziejczak z Agrounii. To wiemy już teraz, zanim jakakolwiek karta wyborcza wpadła do urny. Jak to możliwe, skoro w powszechnym przekonaniu o składzie parlamentu decydują wyborcy? Odpowiedź jest prosta. Mimo, że październiku na kartach do głosowania znajdziemy mnóstwo kandydatów, to głosowanie na ludzi jest pozorne. Personalne wyniki wyborów do Sejmu są w znacznej mierze znane już dziś, zanim na dobre rozpoczęła się kampania wyborcza i zanim ktokolwiek z nas nakreślił krzyżyk przy jakimkolwiek nazwisku.

Jeszcze kilka dni temu również Roman Giertych był na sejmowym aucie, bez szans na elekcję i poselski fotel. Ale to już nieaktualne. Dziś możemy być niemal pewni, że już w październiku będzie jednym z 460 posłów. Wyborcy nie zdecydują również o tym, czy posłami zostaną Sławomir Neumann, Dariusz Rosati z Platformy Obywatelskiej czy Justyna Socha aspirująca do kandydowania z list Konfederacji. Pozostaje im dobra mina do złej gry. – Nie startuję, mam trochę inne plany zawodowe na jesień – powiedział ten pierwszy na antenie radia RMF FM. – To są wewnętrzne sprawy Konfederacji – skomentował sprawę Sochy Krzysztof Bosak. I miał prawo tak to ująć.

Partie, a właściwie ich wąskie kierownictwa, zmonopolizowały możliwość realizowania biernego prawa wyborczego (kandydowania) do izby niżej parlamentu. Pozostają bardzo nielicznymi organizacjami (99 proc. Polaków nie należy do żadnej z nich), ale mają absolutny wpływ na to kto może, a kto nie może być wybieranym.

Jakby tego było mało, przydzielając na listach miejsca biorące i niebiorące, partie segregują kandydatów na tych, którzy mają praktycznie pewną elekcję oraz na tych, którym przypada rola „słupów” i którzy nie mają nawet możliwości prowadzenia swojej kamp